TWEE BOARDX-BOYS IN BARBADOS

TWEE BOARDX-BOYS IN BARBADOS

Lars en Yannick, twee monitoren uit het Zarautz-kamp, wisten het voorbije half jaar hun zongebruinde huid te onderhouden op de paradijselijke Caraïbische eilanden. In dit verslag vertellen ze over het wel en wee van hun leven in Barbados.

Lars (l.) en Yannick (r.)

Yannick: “Afgelopen zomer was het studentenleven voor mij plots gedaan en stond ik voor een moeilijke keuze. Wat doe ik na de zomer? Ga ik werken? Ga ik een nieuwe studie beginnen? Uiteindelijk besloot ik om te gaan reizen. Niet zomaar een reisje, maar een seizoen lang weg van huis zijn. Ook Lars was al enkele seizoenen bezig met reizen in Zuid-Amerika en zocht naar een nieuwe uitdaging. We besloten samen ergens heen te gaan.”

Sunset at Salt Ash Beach

“Onze keuze voor Barbados was meer voor de hand liggend dan je zou denken. Mijn stiefvader Steve is namelijk een ‘Bajan’, dit is de naam die de lokale mensen zichzelf geven. Van mijn acht tot tien jaar heb ik hier zelf ook gewoond en nadien was ik er nog op bezoek geweest bij mijn familie. Ik kende het eiland dus relatief goed. Na een paar weken overleggen en plannen hadden we definitief beslist en geboekt: Barbados zou voor de komende winter onze thuis worden!

Barbados is een klein eilandje in de Caraïben waarvan de oostkust aan de Atlantische Oceaan grenst en de westkust aan de Caraïbische Zee. Het is het meest oostelijke eiland van de Caraïben en ligt juist boven Zuid-Amerika. Als ex-kolonie van het Verenigd Koninkrijk is de koloniale stijl zeer aanwezig op het eiland en is de voertaal Engels, al zal je de meeste locals moeilijk verstaan. Vergelijk ze gerust met de West-Vlamingen van het Engels.”

Barbados South coast

Lars: “Yannick was voor mij vertrokken om even wat tijd met zijn famillie te spenderen en alles voor te bereiden. Twee weken later vertrok ook ik richting Barbados. Na een lange reis werd ik opgewacht door Yannick en Steve en mocht ik genieten van mijn eerste Caraïbische biertje.

Een nieuw avontuur, een nieuw leven... De komende maanden zouden we in een klein, maar gezellig appartement wonen aan de zuidkust. Op iets meer dan vijf minuten wandelen van het strand en om de hoek een lokale rumbar met pooltafel. Het doel was om de eerste twee weken het eiland en de mensen te leren kennen en werk te vinden.”

De verblijfplaats van de twee Barbados boys

“In die eerste twee weken waren we elke dag aan het surfen, maar om de juiste spot te leren kennen, hadden we toch een lokaal contact nodig. Omdat we geen gebruik konden maken van een auto deden we alles met het openbaar vervoer. In Barbados rijden ontelbare kleine busjes rond ofwel 'reggae vans', gekend voor hun loeiharde reggae- en dancehallmuziek en steeds propvol! Hierdoor was het voor ons soms lastig om ergens te geraken met onze boards.”

Lars op Long Beach, Barbados

“Na de eerste weken veel gesurft en gechilld te hebben, werd het toch echt tijd om ergens te beginnen werken. Na veel rond te vragen en gezocht te hebben op het internet kwam voor mij een optie via Steve. Steve was in een supermarkt tegen Charles aangelopen, de eigenaar van de 'Cliff Sharker': een boot genoemd naar zijn aparte vangst waarbij hij een bijna drie meter lange haai gevangen heeft vanuit zijn slaapkamerraam, bovenop een vijfentwintig meter hoge klif. Hij biedt een tour aan waar je de kans krijgt met zeeschildpadden te zwemmen en op scheepswrakken te duiken.

Na een try-out op zijn boot ben ik voor hem gaan werken en het klikte direct. De trips die we aanbieden zijn met maximaal acht personen. 's Ochtends vroeg om zeven uur vertrekken om zo in alle rust met de bekende green turtles van Barbados te snorkelen. Na een uur gezwommen te hebben met de turtles leren we mensen 'freediven' rondom drie scheepswrakken.”

Having a seat on the ''Bajan Queen''

Yannick: “Na enkele sollicitatiemails had ook ik eindelijk beet. Barry en Christie van ‘Surf Barbados’ hadden mij uitgenodigd om op gesprek te komen. Afspraak aan Salt Ash Beach en na een proefles was de buit binnen. Mijn job voor de komende tijd bestond uit surfles geven bij de school samen met mijn nieuwe collega Jonathan. Juist voor de deur loopt een perfecte linkse golf voor gevorderden en op de inside sectie een kleinere voor beginners, waar we alle lessen deden.

Ook had Barry net een boot gekocht waar hij surf- en snorkeltrips mee deed. Meer en meer werd dit mijn verantwoordelijkheid. Samen met Barry ging ik op de boot werken. Op de boot nemen we maximum zes mensen mee en die laten we surfspots ontdekken waar je normaal niet kan komen. Na het surfen is het snorkelen geblazen, eerst enkele scheepswrakken bekijken en daarna gaan zwemmen met de zeeschildpadden.”

Lars: “Doordat we Jonathan leerden kennen via Yannick zijn werk hadden we eindelijk de kennis die we nodig hadden om de vele spots die Barbados te bieden heeft, te ontdekken. Met een oost of zuid swell konden we vaak kiezen uit veel spots. Vlakbij ons huis ligt Surfer’s Point, een linkse golf die vaak blown out was, maar door haar ligging vaak voor een late sessie na het werk zorgde. Iets verder richting het westen ligt South Point: een A-frame met een lange en snelle linkse schouder en een korte, maar krachtige rechtse. Een echte 'race wave’, waar het knallen was om de secties te halen en waar je vaak een barrel sectie kon terugvinden. Vlak om de hoek bij South Point ligt Freights Bay: een mellow linkse golf die populair is bij de surfscholen. Door zijn lange schouder, vaak shoulder high, lagen hier vaak alleen longboarders in de line-up.

Er liggen ontelbaar veel spots langs de zuidkust, zoals o.a. Carib: de grootste lagune van Barbados. Hier is het waar ik mijn beste sessie ooit heb gehad en Yannick zijn grenzen heeft opgezocht door steeds backside te moeten surfen. Sets die soms groeiden tot double overhead gaven ons over het shallow reef een ongelofelijke adrenalinekick. Een krachtige, holle en snelle linkse golf, die vaak vlak voor de take-off nog groeide, heeft ons ritten gegeven om niet te vergeten! En de line-up bij deze golf: empty!! De golf ligt niet dicht bij het strand waardoor veel surfers toch een andere golf kiezen... Wij vonden het al lang best. Met de auto tien minuten verder richting het noorden ligt Brandons: een lange, linkse golf die af en toe een holle rechtse door laat komen. Op een goede dag lag er makkelijk dertig man op de piek, maar iedereen krijgt hier wel een kans. Zowel Yannick als ik hebben hier onze turns kunnen verbeteren.

Yannick op zoek naar barrels, Fort

De lange, linkse schouder liet het toe om lange carves te maken en veel turns. Een spot waar we allebei vaak met een grote smile het water uit kwamen. Vlak naast Brandons ligt Pebbles Beach, een spot waar Yannick regelmatig les heeft gegeven. Dit is de laatste spot voordat de westkust begint en de eerste spot die, anders dan alle spots hiervoor, werkt met een noord swell. Op dit strand schuilt een andere line-up, genaamd Thunder. Een lange pier die niet meer in gebruik is, geeft vaak een Thunder-effect wanneer de massa er tegenaan knalt. Vaak moet je op tijd uitkicken, maar wanneer er een grotere set binnenrolt en de golf dieper breekt, kun je voorlangs. De golf rolt zeer snel af en is er een met veel uitdaging. Door de krachtige lip hebben we hier onze top turns op een ander
niveau gebracht.

Wanneer je verder zou zoeken naar spots vanaf hier dan ben je op de westkust beland. De kust die alleen werkt met een noord swell bestaat ook uit honderden spots. Hier komt lokale kennis echt van pas, plekken waar je normaal niet eens white wash ziet, kunnen met de juiste swell perfecte A-frames laten breken. Yannick heeft als enige van ons hiervan mogen proeven. Met een één dag durende noord swell heeft hij volledig in het noorden Fort gesurft. Ik kan me nog goed herinneren hoe Yannick thuiskwam: zijn rug vol met schaafwonden door het shallow reef, maar zijn smile sprak boekdelen. Hij heeft eindelijk mogen proeven naar iets waar we beiden lang naar uitkeken. De bijna altijd 'go for the barrel' brekende golven aan de westkust zijn alles wat een surfer wil.

Het vissersdorpje Bathsheba, waar Soupbowl ligt.

Soup Bowl: de golf waar Kelly Slater een van zijn beste surfsessies ooit beleefde. De golf die wanneer het echt groot wordt een kleine line-up kent. Aan de Atlantische kant breekt deze golf. Een krachtige, rechtse golf. Zodra je indropt en een diepe bottom turn maakt, is de kans groot dat je voor een barrel, of in ieder geval voor een cover-up kan gaan. Wanneer je de volgende sectie haalt, zie je waar de golf zijn naam aan dankt. Je ziet de schouder voor je uit kromtrekken richting strand en de bottom van de golf wordt dieper en holler: Soup Bowl. De golf waar we op voorhand niet direct gedacht hadden te surfen, puur door zijn reputatie. Maar ook hier hebben we ons niveau kunnen verbeteren. Yannick kon eindelijk frontside surfen en nu was het eens aan mij om backside te gaan.”

Jamaica Reachfalls pool

Yannick: “Halverwege ons verblijf in Barbados hadden we beslist om er even tussenuit te glippen. Na wat opzoekingswerk hadden we onze zinnen op Jamaica gezet. Naast Barbados is Jamaica een van de topbestemmingen om te surfen in de Caraïben. Dankzij REDjet, de lokale Ryanair, stonden we na drie uur in Kingston. We hadden ons verblijf geboekt in Jamnesia Surf Club, thuis van de oprichters en kampioenen van het Jamaicaans surfen, de Wilmot-familie. Dankzij hen kregen we de kans om het eiland te verkennen en hebben we schitterende herinneringen aan Kingston, Bull Bay, Boston Bay, Blue Lagoon, Reach Waterfalls en de heerlijke jerk chicken.

Naast het eiland verkennen waren we hier uiteraard ook om te surfen. Dit hebben we kunnen doen op twee van de beste spots op het eiland: Makka, ook wel gekend als Makka-Mundaka: een holle, linkse reef break waar we down the line moesten racen en vervolgens Lighthouse: een A-frame peak waar je goed moest opletten voor de holle eindsectie op het ondiepe rif. De tweeëndertig zee-egelstekels in mijn voeten kunnen hiervan meespreken...”

Lars, in gedachten verzonken op een Jamaicaans strand

Yannick: “Liming. Als je tussen de vijftien en dertig jaar bent in Barbados is de kans groot dat je dit woord minstens één maal per week in de mond neemt. Er is niets dat de lokale jeugd liever doet dan feesten en afspreken met vrienden. Een verlaten strand, sound system met knallende beats, heel veel pick-up trucks en rum. Daarom is het ook geen verassing dat het weekend voornamelijk uit feesten bestaat. Vrijdagavond is traditioneel Fish Fry Night. Alle locals en toeristen komen samen om in Oistins Fish Market van de heerlijkste, vers gegrilde vis te eten en samen te dansen op de Caraïbische beats.

Zaterdagavond wordt doorgebracht in St. Lawrence Gap, ook gekend als The Gap. Met zijn vele verschillende bars zoals The Reggae Lounge‚ McBride’s, Hal‚ Car Park Bar‚... is dit the place to be. Zondag is heilig en wordt gereserveerd voor de familie. Alle Bajans trekken dan naar het strand met koelboxen, barbecues, spelletjes en brengen heel de dag door met elkaar.

Zelfs de nationale sport bij uitstek, cricket, wordt tot een groot feest omgevormd. Zo zijn we gaan kijken naar enkele Caraïbische kwalificatiematchen. Aan de deur kregen we de keuze tussen drie verschillende tickets: tribune, grond of partystand. Partystand is het geworden. Ik kan je garanderen, het was een feest zoals nog nooit gezien. Aangezien minderjarigen deze tekst ook lezen, nodig ik de meerderjarigen uit om Lars of mij persoonlijk naar de details te vragen.

Terwijl we deze tekst schrijven, zijn we stilletjes onze laatste dagen aan het aftellen, nog een dikke week en we vertrekken weer naar Europa. Alhoewel we hier maar zes maanden geweest zijn, voelt het voor ons beiden veel langer. In deze korte periode zijn we verliefd geworden op het land en zijn we zo verwelkomd door de mensen dat we Barbados gerust thuis durven noemen. Deze zomer zijn we beiden vier maanden in Zarautz en zullen we volop onze reis terug aan het plannen zijn. Ons plan is om in november terug te gaan en voor een onbepaalde periode te blijven en iets op te bouwen voor onszelf.”

© BoardX Magazine 2012

Check de forecast via Magic Seaweed en boek je tickets!
https://www.larszeekaf.com/

‍