NEWTON, EAT SHIT!

“Newton, Newton, eat shit!” Hakim had de essentie van het Engels wel te pakken na twee maanden samen skaten. ‘Newton’ was mijn bijnaam en ‘eating shit’ is wat hij riep telkens er iemand op zijn bek ging tijdens het skaten. Hakim is een jonge puber die in het appartementsgebouw tegenover het skatepark woont en één van de locals die regelmatig met ons kwam skaten.

Voor mijn thesisonderzoek heb ik 2 maanden in Amman (Jordanië) gespendeerd. Ik gaf er les in een skatepark dat werd gebouwd door de ngo ‘Make Life Skate Life’. Met de hulp van internationale vrijwilligers bouwt deze organisatie over de hele wereld en in samenspraak met lokale skaters ‘community-skateparken’. Het is de bedoeling dat zo veel mogelijk lokale jongeren betrokken geraken bij deze projecten. Door hen maximaal in te schakelen bij de constructie van de skateparken wil Make Life Skate Life het gevoel van eigenaarschap stimuleren en de expertise in de bouw van skateparken wereldwijd verspreiden. Zo wordt het skatepark niet alleen een plek om te skaten, maar ook een plaats waar alle jongeren zich thuis kunnen voelen en waar een hechte community kan worden gevormd. Hakim is één van de jongeren uit de buurt waar het park is gebouwd. In ruil voor de hulp die hij regelmatig voor het project biedt, kreeg hij een skateboard, één van zijn weinige maar dierbaarste bezittingen.

Nadat het park klaar was, wordt de fakkel doorgegeven aan een lokale ngo, in dit geval 7Hills om het operationele gebeuren op zich te nemen. Ze organiseert skatelessen voor de lokale jeugd en laat hen op vaste tijdstippen gratis gebruik maken van een heleboel skateboards die ze voor hen voorziet. Op deze manier wil 7Hills skateboarden toegankelijk maken voor jongeren uit verschillende sociale klassen en bevolkingsgroepen. Er worden ook wekelijks bussen ingelegd om jongeren uit achtergestelde wijken en vluchtelingenkampen naar het skatepark te brengen. Dankzij het skateboarden krijgen deze jongeren een moment van vrijheid en de kans om zich in een veilige en positieve omgeving volledig uit te leven op 4 wielen.

In de periode dat ik in Jordanië vertoefde, gaven we wekelijks verschillende lessen aan Palestijnse, Soedanese, Somalische, Irakese, Syrische en Jemenitische vluchtelingen. In tegenstelling tot Hakim spreken de meeste van deze kiddo’s geen of heel weinig Engels. Mijn Arabisch is ook beperkt, dus gebarentaal was de key. We zaten dus wekelijks met bijna honderd kinderen waar we niet echt mee konden praten. Maar mondelinge communicatie was niet nodig, eens we in het park arriveerden met leenplanken werden deze immers uit onze handen gerukt en in een oogwenk zat het skatepark vol met dolgelukkige kinderen die door elkaar heen (soms bijna letterlijk) aan het vlammen waren. De meeste Belgische ouders zouden flippen…haha!

Skateboarden is laagdrempelig en verrijkend voor jongeren omdat er simpelweg geen regels zijn. Op een skateboard mag je letterlijk doen wat je wil. Wil je van die veel te grote quarter droppen, eigen beslissing. Lukt het, dan is dit je eigen verdienste. Ga je op je bek, dan is er niemand anders die je de schuld kan geven. Iedereen is volledig afhankelijk van zijn of haar eigen krachten, en niet van die van iemand anders. Kinderen die dagelijks geconfronteerd worden met racisme, armoede, discriminatie en andere situaties waarin ze machteloos staan kunnen voor even het gevoel hebben dat ze het heft zelf in handen hebben. Dat is ook de reden waarom skateboarden zo’n goede tool is om mensen van verschillende achtergronden, huidskleur, religie, klasse, etc. samen te krijgen. Niemand staat boven de andere en niemand gaat anderen vertellen wat ze wel of niet mogen doen.

Hakim was niet de enige die materiaal kreeg in ruil voor zijn hulp tijdens de lessen. Ehab en Hamsé zijn twee Soedanese vluchtelingen die we bijna elke dag zagen rippen in het park op twee planken die nog amper een nose of tail hadden. Ook deze twee gasten hebben in de tijd dat ik er was nieuwe planken verdiend door lessen te geven en mee te zorgen voor het park. Op die manier worden de skatesessies niet alleen toegankelijk voor jongeren van verschillende achtergronden, maar krijgt iedereen die regelmatig komt ook de kans om een beetje mee verantwoordelijk te zijn voor wat er daar allemaal gebeurt. 7Hills is een ngo voor en door jongeren, waardoor de vorming van een community van onderuit kan gebeuren. Het maakt allemaal niet meer uit of je een andere huidkleur hebt of van een rijkere dan wel armere klasse komt. Tijdens de skatesessies wil iedereen toch hetzelfde. Hop, die plank op en ‘veigen’. Ik hoop dat die gasten, en ook de vele meisjes -die vaak beter konden skaten dan de jongens- nog steeds het park kapot aan het rippen zijn als ik ooit terug ga.  

Vandaag probeert 7Hills te groeien en meer en meer jongeren te bereiken. Elke vorm van steun is welkom en een kleine maandelijkse bijdrage kan er al voor zorgen dat een twintigtal jongeren wekelijks even hun zorgen kunnen komen vergeten in het skatepark. Wil je meer verhalen van 7Hills volgen, check dan gewoon hun sociale media!

Salām!  

Website: www.7hillspark.com
Instagram: @7hillsskatepark
Facebook: 7HillsPark

‍